ฉันมีชีวิตที่เหลือช่างว่างเปล่า
ไร้ความหวัง ท้องฟ้าไม่มีแม้เมฆดาว
ไม่มีดวงจันทร์ ไม่มีแสงไฟ
ไม่มีผู้ใด ที่คอยเข้าใจ
แม้มันจะเจ็บสักแค่ไหน ฉันคงต้องทนมันให้ไหว
แม้มันทำร้ายสักเท่าไหร่ ต้องกลับมายิ้มได้เสมอ
ฉันคงจะล้มอีกหมื่นครั้ง ฝืนทนจนไม่มีแรงเหลือ
แม้มันจะล้าสักเท่าไหร่ ต้องกลับมายืนได้อีกครั้ง
วันนี้มันไม่สวยเหมือนเคยเหมือนวันก่อน
ดอกไม้มันไม่หอมเหมือนตอนที่เดินผ่าน
เมื่อมันผ่านไป เราจะเข้าใจ
คงต้องเสียใจ มันไม่ง่ายเลย
แม้มันจะเจ็บสักแค่ไหน ฉันคงต้องทนมันให้ไหว
แม้มันทำร้ายสักเท่าไหร่ ต้องกลับมายิ้มได้เสมอ
ฉันคงจะล้มอีกหมื่นครั้ง ฝืนทนจนไม่มีแรงเหลือ
แม้มันจะล้าสักเท่าไหร่ ต้องกลับมายืนได้อีกครั้ง
แม้มันจะล้มอีกกี่ครั้ง มันจะหายไป
ความปวดร้าวที่เก็บไว้ โยนมันทิ้งไป
และเรื่องราวที่โหดร้าย ขอให้ไม่พบเจอ
ขอให้ไม่พบเจอ ขอให้ไม่พบเจอ
ล้มอีกกี่ครั้ง มันจะหายไป
ความปวดร้าวที่เก็บไว้ โยนมันทิ้งไป
และเรื่องราวที่โหดร้าย ขอให้ไม่พบเจอ
ขอให้ไม่พบเจอ ขอให้ไม่พบเจอ
ขอให้ไม่พบเจอ